เรื่องรักต่างวัยของหญิงม่ายหนึ่งลูกติดกับเพื่อนสนิทน้องชายที่เธอเคยเกลียดจนต้องจัดการให้น้องชายย้ายโรงเรียนเพื่อให้ห่างออกมาจากเพื่อน นักเขียนเริ่มต้นด้วยบรรยากาศเย้ายวนของแรงดึงดูดระหว่างคู่พระนางที่นางเอกพยายามผลักไส ตามด้วยดราม่าครอบครัวทั้งจากครอบครัวนางเอกและอดีตสามี และครอบครัวจากฝั่งพระเอกเอง เลยทำให้ได้บรรยากาศซึ้งๆและอบอุ่นในช่วงหลัง

แม้จะมีบางฉากบางตอนที่รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินของเรื่องอยู่บ้าง แต่เราชอบการเล่าเรื่องที่รู้สึกเหมือนได้ตามติดชีวิตตัวละคร ได้ลุ้นไปกับการแก้ปัญหาของทั้งคู่ และรู้สึกถึงการเติมเต็มในชีวิตของกันและกันของคู่พระนาง อุปสรรคอาจจะดูจัดการได้ง่ายไปซักนิด แต่ก็ได้ความอบอุ่นหัวใจดีค่ะ จัดเป็นนิยายดราม่าที่ฟีลกู๊ดดีค่ะ

ให้คะแนน 8/10 ค่ะ

เรื่องราวความสัมพันธ์ของคนคู่หนึ่ง ที่ผู้เขียนบอกว่าได้ประกายความคิดมาจากประโยคหนึ่งของเรื่อง ดาวตก ผีเสื้อ กระบี่ ที่แปลโดย น.นพรัตน์ ที่ว่า “กุหลาบเพียงหนึ่งเดียวที่ไร้หนาม คือความรักระหว่างมิตร”

เป็นนิยายที่พูดถึงมิตรภาพระหว่างเพื่อนต่างเพศ ที่เกิดขึ้นนับแต่วัยเด็ก และผูกพันสานต่อกันมาจนถึงวัยเติบใหญ่ถึงแม้จะอยู่ห่างไกลกัน ฝ่ายชายเปรียบเสมือนไม้ใหญ่ที่ทำหน้าที่หยัดยอดและหยั่งราก ทะเยอทะยาน เข้มแข็ง และพร้อมจะก้าวพุ่งไปยังอนาคตที่สูงขึ้นๆ และฝ่ายหญิงก็เปรียบเสมือนไม้เลื้อย ที่ดูอ่อนแอเปราะบาง แต่กลับสามารถถักเถาเพื่อให้เงาที่ร่มครึ้มและเยือกเย็น เพราะเธอเกิดมาเพื่อเสียสละ และคอยเผื่อแผ่ให้ความรักและความสงบสุขกับผู้คนทั่วไปได้อย่างน่าชื่นชม

เป็นการพูดถึงความทะเยอทะยานของฝ่ายหนึ่ง กับความอ่อนน้อมและเยือกเย็นของอีกฝ่ายหนึ่งได้น่าติดตามมาก และแม้จะเป็นเรื่องที่แทบไม่มีความหวานระหว่างคู่พระนางเลย แต่กลับทำให้เรารู้สึกประทับใจไปกับความรักของทั้งคู่ เป็นความจับใจในความผูกพันของตัวละคร และสามารถฝากความลึกซึ้งของอารมณ์ไว้ได้แม้เมื่ออ่านจบไปแล้วก็ตาม เป็นเรื่องที่ทำให้ร้องไห้และซาบซึ้งไปกับความรู้สึกของตัวละครได้ทุกครั้งที่หยิบขึ้นมาอ่านจริงๆ

ให้คะแนน 10/10 ค่ะ

เป็นเรื่องราวรุ่นลูก ต่อจาก “ใต้ร่มไม้เลื้อย” ที่พูดถึงหญิงสาวที่เติบโตมาด้วยความรักและความตามใจจากแด๊ดดี้ ผู้ชายที่ไม่เกี่ยวข้องทางสายเลือดกับตัวเองเลย ในขณะที่ความโกรธและคับแค้นใจที่มีต่อบิดาบังเกิดเกล้าของตัวเองก็มีอยู่แบบเปี่ยมล้นจนปฏิเสธที่จะรับฟังความคิดเห็นอื่นจากใครๆ จนถึงวันที่สายเกินไปที่จะได้กล่าวคำให้อภัยต่อกัน เพราะบิดาของเธอเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต แต่เขาได้ทำพินัยกรรมยก “เรือนศิรา” ที่เป็นพิพิธภัณฑ์ที่สร้างมาจากน้ำพักน้ำแรงของมารดาของเธอไว้ให้เธอ พร้อมกับการให้เธอเป็นผู้ปกครองของเด็กหญิงลูกสาวของเขากับภรรยาใหม่ที่ตอนนี้นอนนิ่งเป็นเจ้าหญิงนิทราจากอุบัติเหตุดังกล่าว ร่วมกันกับพี่ชายที่เกิดจากภรรยาใหม่ของบิดากับสามีเก่าของเธอ

เรื่องราวความสัมพันธ์ของตัวละคร ก็จะดูอีรุงตุงนังเกี่ยวพันกันเยอะนิดนึง และเพื่อจะอ่านให้อินก็ควรจะได้อ่านเรื่องใต้ร่มไม้เลื้อยก่อนหน้ามาด้วย จัดเป็นอีกเรื่องของผู้เขียนที่สะท้อนให้เห็นถึงความยึดมั่นถือมั่นในบางสิ่งบางอย่างที่มากเกินไปของตัวละคร จนทำให้เกิดผลกระทบและการเรียนรู้ที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองตามมา เนื้อเรื่องอัดแน่นไปด้วยเรื่องราวเกี่ยวกับคดีอุบัติเหตุ การเข้ามารับเรือนศิราที่เป็นมรดกจากพินัยกรรมของนางเอก การให้ความช่วยเหลือน้องสาวต่างมารดาที่ตอนนี้นอนเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ และความรักที่กลายมาเป็นความเข้าใจผิดของคู่พระนาง ดังนั้นนิยายก็เลยหนามากและรายละเอียดเยอะมากจนทำให้รู้สึกอึดอัดเวลาที่อ่านเจอบางจุดที่รู้สึกว่าเป็นความยืดเยื้อไปหน่อย แต่ถือเป็นเรื่องที่อ่านได้สนุกที่มาพร้อมสาระดีๆค่ะให้

คะแนน 8/10 ค่ะ

เป็นนิยายที่พูดถึงการกลับมาเจอกันอีกครั้งระหว่างอาจารย์พิเศษกับลูกศิษย์สาวในฐานะใหม่ที่เป็นนักธุรกิจหนุ่มสุดฮอตกับแม่ม่ายสาวลูกติดได้แบบอบอุ่นและฟีลกู๊ดมาก

ตัวละคร EQ ดีกันทุกตัว พระเอกมาแบบอบอุ่นและพร้อมเป็นที่พึ่งพิงที่ดี ส่วนนางเอกก็มาแบบมีเหตุมีผลและใช้สมองเป็น แถมยังรายล้อมด้วยตัวประกอบที่ว่าง่ายและเข้าใจสถานการณ์ง่ายกันเหลือเกิน ขนาดตัวร้ายของเรื่องก็ยังคิดเป็นและรู้จักระรานแต่เพียงพอดี แต่ก็เป็นจุดด้อยที่ทำให้เนื้อเรื่องอาจจะดูเรียบเรื่อยไปหน่อย แต่เพราะความ EQ ดีของตัวละคร ก็ช่วยให้เราอ่านแล้วยิ้มตามได้ง่ายๆค่ะ ดราม่าเพื่อนรักเป็นอีกจุดที่เราชอบค่ะ ชอบที่มันไม่ต้องลงเอยแบบเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด รู้สึกว่ามิตรภาพระหว่างเพื่อนมันมีค่า และเสียดายหากนักเขียนจะขยี้มันทิ้งไปค่ะ

ให้คะแนน 7/10 ค่ะ

เปิดเรื่องมาด้วยการตัดสินใจเลือกแต่งงานกับคนที่รักตัว ในขณะที่หัวใจยังโหยหาคนที่ตัวเองรัก และในทุกวินาทีที่ใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง ก็พร่ำคิดถึงผู้ชายอีกคนหนึ่งอยู่ตลอด ในช่วงที่หยิบเอาบันทึกและจดหมายที่ตัวเองเขียนถึงหรือเขียนตอบโต้กับผู้ชายอีกคน ทำให้เราเห็นถึงอดีตที่มีค่าของนางเอก แต่ในขณะเดียวกัน ความแสนดีและอบอุ่นของพระเอก ก็ช่วยเยียวยาและเติมเต็มหัวใจให้นางเอก

อ่านแล้วก็จะรำคาญนางเอกอยู่บ้าง ว่าดูเด็กน้อยและใจร้อนวู่วามเหลือเกิน แต่ก็ทำให้เราได้เห็นการเรียนรู้และเติบโตขึ้นของเธอ ช่วงอ่านบันทึกในอดีตของเธอก็จะรู้สึกถึงความยืดเยื้ออยู่บ้าง แต่ที่ดีงามคือพระเอก ที่ช่างเป็นผู้ชายแสนดี ดีจนตอนจบเราถึงกับเสียน้ำตาไปหลายขุม (ไปอ่านเองนะคะ ไม่สปอยล์) นักเขียนจัดงานเล่มแรกของตัวเองด้วยยาแรงมาก ขยี้ได้หนักหน่วงดีเหลือเกินค่ะ

ให้คะแนน 6/10 ค่ะ

นี่คือนิยายพล็อตยุงชุมตามขนบดั้งเดิมที่แท้ทรู นางเอกเป็นลูกที่แม่ไม่รัก พี่ๆไม่ใยดี ถูกส่งไปเป็นตัวขัดดอกให้กับพระเอกที่เพิ่งโดนผู้หญิงทิ้งมา ก็เลยถูกพระเอกงี่เง่าใส่แบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่อีก ส่วนนางเอกเองก็ต้องเป็นคนงามที่จิตใจดี มีความกตัญญูและความอดทนเป็นเลิศ และยังแถมความเป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อมอีกด้วยเพื่อให้ครบสูตร

แต่นักเขียนเล่าเรื่องพล็อตยุงชุมแบบนี้ได้ขยี้มาก บรรยายอารมณ์และความรู้สึกของตัวละครได้ดี ทำให้คนอ่านอินไปกับความเจ็บช้ำและเอ็นดูไปกับความทรหดอดทนของเธอ เป็นการขยี้แบบนิ่มๆ แบบที่ทำให้เราน้ำตาซึมได้ตั้งแต่ต้นเรื่องไปยันท้ายเรื่อง จัดว่าเป็นพล็อตตามขนบที่ขยี้ได้เข้าทางเราพอดี ชอบค่ะ

ให้คะแนน 7/10 ค่ะ

ชอบความบาดอารมณ์ของเรื่องนี้มาก พระเอกประสบอุบัติเหตุความจำเสื่อม และนางเอกก็มาทำหน้าที่พยาบาลชั่วคราวให้กับพระเอก ในช่วงรักษาตัวอยู่นั้นพระเอกก็จะได้ความทรงจำเกี่ยวกับผู้หญิงคนนึงมาแบบวูบๆวาบๆ คือจำทุกคนได้หมด แต่จำผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เลย ส่วนนางเอกก็เป็นคนเย็นชา มาดูแลพระเอกแต่ก็พูดจาเชือดเฉือนหัวใจพระเอกตลอดเวลา

นักเขียนเล่าเรื่องได้เก่งมาก ชอบการสะท้อนอารมณ์ของตัวละครที่นักเขียนสามารถทำให้เรารู้สึกอินได้ และสำหรับเรื่องนี้คือสามารถขยี้ให้เรารู้สึกหน่วงในหัวใจได้ตั้งแต่บทแรกๆเลย การเล่าไทม์ไลน์ที่เริ่มต้นจากกลางเรื่อง แต่เล่าไปในลักษณะคู่ขนานกับเหตุการณ์ในอดีต ก็ชวนให้ได้อ่านไปลุ้นไปดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับพระเอกและครอบครัวของเขา อ่านจบแล้วรู้สึกสงสารนางเอกหนักมาก และคิดว่าผู้ชายอย่างพระเอกไม่ควรเป็นคนรักของใครเลย คือตั้งแต่ก่อนความจำเสื่อมจนหลังความจำเสื่อมนั้นไม่มีตรงไหนชวนให้น่าสงสารเลยแม้แต่น้อย (แถมยังเป็นผู้ชายหัวโบราณที่โคตรเชย ชอบผู้หญิงไว้ผมยาวจนบังคับไม่ให้แฟนตัวเองตัดผมเอย ไม่ชอบงานที่แฟนตัวเองทำก็เลยบอกให้แฟนเลิกทำงานเอย และอีกสารพัด คืออายุมากกว่านางเอก 6 ปี แต่นิสัยเหมือนพ่อกับลูกมากกว่า) เป็นคนฉลาดที่กลับต้องใช้ความรู้สึกดีๆของผู้หญิงคนนึงมาเป็นเครื่องสังเวยการเรียนรู้หัวใจตัวเองหลายครั้งหลายหนเหลือเกิน

แต่แม้จะหมั่นไส้พระเอกเต็มทน แต่ก็รักความเข้มแข็งของนางเอกมาก และชอบสำนวนบาดอารมณ์ของนักเขียนที่ขยี้ได้หนักหน่วงดี อ่านแล้วก็จะได้อารมณ์เจ็บๆคันๆในหัวใจ

ให้คะแนน 8/10 ค่ะ